بررسی کنترل ژنتیکی مقاومت به سیاهک معمولی(Common smut) در ذرت

به منظور مطالعه ژنتیکی مقاومت به سیاهک معمولی (Common smut) در ذرت، دو لاین مقاوم K1264/1 و K47/2-2-21 و دو لاین حساس K3304/1-2 و K47/2-2-1-3-3-1 به صورت K3304/1 *K1264/1 , K3304/1-2 * K47/2-2-21 و K47/2-2-1-3-3-1 * K1264/1 تلاقی داده شدند. نتاج F1،F2 ، BC1 و BC2 به همراه والدین در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه مؤسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر در کرج کشت شدند. کلیه نسل‌ها توسط سوسپانسیون اسپوریدی سیاهک به طور مصنوعی آلوده شده و مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای ایجاد آلودگی 10-7 روز بعد از ظهور تارهای ابریشمی (Silking) با ایجاد زخم در نوک بلال (Tip injection) سه میلی‌لیتر از سوسپانسیون اسپوریدی قارچ به غلظت 106 اسپوریدی در هر میلی‌لیتر توسط سرنگ تزریق شد. در زمان رسیدگی فیزیولوژیکی دانه‌ها، شدت بیماری براساس پیشرفت بیماری (شدت آلودگی در هر بلال) تعیین و با استفاده از روش تجزیه میانگین نسل‌های سه تلاقی فوق اثرات ژن در کنترل مقاومت به این بیماری مورد تجزیه ژنتیکی قرار گرفتند. مدل ساده افزایشی- غالبیت داده‌ها را تبیین نکرد. آزمون مقیاس مشترک نشان داد که مقاومت به سیاهک ذرت به وسیله اجزای افزایشی، غالبیت و اپیستازی به ویژه افزایشی× افزایشی، غالبیت× غالبیت و به میزان کمتری توسط اثر افزایشی × غالبیت کنترل می‌گردد. میانگین برآورد وراثت‌پذیری عمومی و خصوصی روی سه تلاقی به ترتیب 3/80 و 3/57 به دست آمد.